Uncategorised

De rand van de matrix, even een glimp van een andere realiteit.

Het leven kent een andere realiteit. Een realiteit waar zoveel mensen bang voor gemaakt worden, maar die juist het leven zo boeiend maakt. Waar werkelijke vrijheid is. Daar wil ik altijd met mijn blogs liefdevol op attenderen. Zo ook dit verhaal.

Een aantal weken geleden zijn we naar mevrouw Fluitekruidje geweest. Een fotografe, die ook deze keer weer een prachtige foto serie van ons gemaakt heeft. Het was een rit van 2 uur naar Balkbrug. Ruimschoots op tijd op weg gegaan, voelde ik een enorme tijdsdruk om op tijd te komen. Michael had de dag daarvoor zijn portable dvd-speler bij het nieuwe gastgezin laten staan. Het ophalen gaf mij een onverklaarbare stress. Ik foeterde mijn zoon uit. Die het, zoals gewoonlijk, weer laconiek van zijn schouders liet afglijden. Nog steeds alle tijd van de wereld reden we naar Balkbrug. Bij het eerste benzinestation op de A27 wilde ik een flesje water uit de achterbak halen. Daar stond een jonge Française te wachten op een lift. Op mijn aanbieding om mee te rijden ging ze graag in.

Ze deed me denken aan mijzelf, toen ik ook door Europa liftte. Nu ik zo terugkeek besefte ik, dat ik in die tijd heel erg op vlucht was voor mijzelf. En dat liften, een gevoel van vrijheid gaf. Er waren kortdurende contacten in de intieme omgeving van een auto. Ik vroeg niet de naam van de rijder en ik hoefde ook niet mijn naam te geven. Dit was een soort ongeschreven wet die bij het liften hoorde. De gesprekken konden behoorlijk intiem zijn, maar bleven aan de andere kant heel anoniem.

Ik vroeg haar wat haar eindbestemming was en of zij op een spirituele queeste was. De eerste stop was bij vrienden in Groningen voor de nacht. En de uiteindelijke bestemming was Zweden. Ze beaamde dat zij min of meer op haar eigen spirituele zoektocht was. Ik vertelde haar een van mijn verhalen, hoe ik door “toevallige ontmoetingen” veel antwoorden op levensvragen gevonden had. Even iets. Ik ben geen multitasker. En prompt miste ik de afslag naar Zwolle en moest ik over de A1 een behoorlijke omweg maken. Ik vroeg aan haar of zij van mijn zoon een aantal aanwijzingen wilde ontvangen over haar levenspad. En op het laatste tankstation voor Zwolle hebben we ruime tijd genomen om mijn zoon zijn verhaal te laten doen. “You are going to help children in warzones” Do not think of actual war, but children, who face violence in domestic situations” Dat was de belangrijkste boodschap, die mijn zoon haar gaf. De intimiteit werd weer verbroken, nadat ik haar haar rugzak gaf en onze wegen weer scheidden. Ik voelde aan alles dat deze ontmoeting moest plaats vinden. Het gevoel dat ik op tijd moest zijn was helemaal verdwenen. Ik wist dat ik te laat zou komen op de afspraak van Eva (mevrouw Fluitekruidje). Maar het was niet belangrijk meer.

Het was weer een heerlijke ontmoeting met Eva. Haar bijzondere energie zet altijd alles in een prachtig daglicht. Alleen mijn zoon wilde niet meewerken. Mensen, die ervaring hebben met Downers, weten dat ze behoorlijk koppig kunnen zijn. Ik had namelijk bedacht, dat de fotosessie helemaal om hem zou draaien. De dag ervoor had ik speciaal nieuwe kleren bij de Bijenkorf gekocht, zijn haren en nagels geknipt en zijn baard geschoren. Met heel veel moeite zijn er een paar foto’s met hem alleen gemaakt. Er bleef dus een zee van tijd over om foto’s samen en van mij te maken. Op een zeker moment ging hij op een stoel in de hoek zitten en had iets aan Eva te vertellen. Ik zag de tranen achter haar ogen prikken, terwijl zij haar werk deed. Alles leefde, die middag. De kleuren, de woorden, de emoties, het vloeide over op het palet dat leven heet.

Op de terugweg voelde ik dat het al die tijd de bedoeling van mijn zoon was geweest, dat deze fotosessie om mij zou draaien. Dit vertelde hij mij: Ik ben vanaf gisteren enorm gegroeid. Ik heb gezien wie ik was 12 jaar geleden en wie ik nu ben. Ik heb het mogen zien door de ogen van Eva. En Eva kan heel goed kijken. Ik ben zo blij mam hoe ik gegroeid ben en ik snap nu ook dat alles wat er nu gaat gebeuren alleen maar een gevolg is van deze ontwikkeling. Dank je wel voor alle mogelijkheden, die je mij de afgelopen jaren gegeven hebt. Dank je wel voor jouw onmogelijk gedrag, omdat het mij heeft laten zien waar de mensheid staat. Dank je wel voor jouw liefde voor de enorme zee van liefde voor mij. Jouw verlangen om mij een plek op aarde te geven is bijzonder en daar mag ik als kind alleen maar dankbaar voor zijn. Dank je wel voor alles wat je tot nu toe voor mij gedaan hebt.

Mijn zoon zijn wereld draait om emoties en de liefde voor het leven. En wanneer wij onszelf toestaan om elke emotie in volle omvang tot ons te nemen, dan vallen de tralies van de matrix weg en kunnen ontmoetingen plaatsvinden gepland en ongepland.

Het gaat in dit proces om je eigen waarheid te vinden

Doordat we met velen in gesprek zijn geraakt, is er veel informatie uitgewisseld. Maar wat is nu waarheid? Er is zoveel tegenstrijdige informatie in de wereld. De waarheid is, dat wat jou het meest gelukkig maakt. Al het andere is afleiding. Dit lijkt simpel, maar we worden dagelijks gebombardeerd met boodschappen, die ons willen doen geloven, dat hun weg naar geluk leidt. En met de nadruk op HUN weg. Zie dat weer als het vormen van een piramide.

Het onderzoeken van wie jezelf bent gaat niet via het ratio, maar via het gevoel. Nu zijn er een aantal dynamieken, die het moeilijk maken je gevoel zuiver te krijgen. Erbij horen heeft als basis veiligheid. Veiligheid voor het lichaam is een belangrijke voorwaarde tot een gelukkig leven. Maar hier wordt bewust mee gemanipuleerd. Dat begint al op school. De leerkracht is de top van de piramide. Dus wanneer jij dicht bij de leraar kan komen, zal jouw gevoel van veiligheid toenemen. Alleen zij zijn ook geconditioneerd in wat geleerd hoort te worden. Met het gevolg, dat wanneer jij uit jouw gevoel leeft geen weerklank zal vinden bij de leerkracht. Zij zullen je als lastig omschrijven. Woorden als minder begaafd, niet intelligent, ADHD en autist zullen dan jouw richting worden uitgegooid. Door het aan de schandpaal te nagelen, worden anderen in de klas geleerd om dat deel van zichzelf te wantrouwen.

Kijk naar mij en wat zie je? Een hoogbegaafd mens of een kind, dat gemanipuleerd wordt door zijn moeder, die op de voorgrond wil komen? Dit zegt alles over hoe jouw verhouding met jouw gevoel is. Wat ik laat ervaren is een verbeelding te geven van jullie gevoel. Wanneer er gevoel in de groep is, zal ik erbij zijn. En genieten we samen van het leven. Zodra het verstand het weer overneemt zal ik weggaan of destructief gedrag vertonen. Ik kan niet anders, omdat ik volledig met jullie verbonden ben. Ik hou van het leven. Ik hou van mij moeder en ik hou van jullie. Ik geniet van jullie zoektocht naar ware kennis. Ik wil jullie daarbij spiegelen. Ik trek soms aan haren en plaag jullie graag. Maar het is altijd om jullie de mogelijkheid te geven een ander inzicht te verwerven. Dat is mijn taak op aarde. En ik kan julie dienen met een lichaam met Downsyndroom. Ik ben in de gelukkige situatie, dat ik een moeder heb, die op zoek was naar haar ware indentiteit en open stond voor mijn invloed. Maar er zitten vele mensen in instituten onder soms zeer slechte omstandigheden. Mensen, zoals ik met een bijzondere taak op aarde, waarvoor een lichaam is gevraagd dat fysieke beperkingen kent om zich volledig op hun werk te richten. 

Ik spreek namens die mensen.

Telepatisch gesprek met Mariët Broné

Graag wil ik met jullie ook een "gesprek" delen, dat ik met mijn zoon Michael heb gehad.

Vaak heb ik al tegen mijn omgeving gezegd: “Michael is mijn leermeester”. Hij heeft mij geleerd om van het leven te genieten en meer mijzelf te zijn. Ik had altijd gedacht dat dit kwam door zijn handicap, maar hoe diep dit werkelijk ging, blijkt wel uit het volgende gesprek dat Michael met Mariët heeft gevoerd. Omdat ik problemen had met een uit het asiel gehaalde hond, ben ik aanraking gekomen met een dierentolk. De resultaten uit dit gesprek waren verbluffend. De hond liet een heel ander gedrag zien. In het gesprek kwam naar boven dat Michael en de hond op de zelfde golflengte zaten. Mijn redenering was: Als we via een dierentolk met de hond kunnen praten, misschien lukt het dan ook met mijn zoon. Mariët Brone, bioloog en dierentolk, was samen met mij bereid dit experiment aan te gaan. Met het volgende resultaat: Mariët bereidt zich op dit gesprek voor, voordat wij bij haar zijn, op de afspraak met Michael en mij. Ze legt telepathisch contact met Michael en gaat met hem in gesprek. Het gesprek interpreteert ze samen met mij. Hier volgt het verslag van dit telepathisch contact:

Mariët (Ma): Michael wat wil jij?

Michael (Mi): Mama helpen

Ma: Wat kunnen we daarin bereiken?

Mi: Mensen anders leren kijken naar kinderen en gedrag. Ik wil graag mensen blij en vrolijk maken. Hun uit hun “gewone”doen en laten halen. Door ze met mij te laten spiegelen.

Ma: Hoe zou je mama willen helpen

Mi: Door haar te leren meer zichzelf te zijn.

Ma: Hoe kan ze dit samen met jou doen?

Mi: Luisteren en meer zien wat mijn gedrag werkelijk betekent. Dit zichtbaar gaan maken aan anderen. Beginnen bij gelijkgestemden en samen doen. Het leven is een groot feest. Wij zijn onbegrensd. Ik kan dat juist door mijn gedrag heel goed laten zien ( In de sessie, die volgde liet hij op verschillende manieren zien. Hoe tijd en energie voor hem werkte)

Ma: Wil jij bij Bartimeus blijven?

Mi: Ja en dan van binnenuit “confronteren”en alternatieven laten zien.

Ma: Een alternatief voor school?

Mi: Nee, nu nog niet. Dat komt nog. Het zou zonde zijn om de voetstappen, die we nu bij Bartimeus gezet hebben te “verbreken”. We kunnen daar nog steeds een stap zetten. De wereld structureren is voor mij lastig. Voor jullie is alles zo normaal. Jullie zien het als een “vaste”vorm. Dat heb ik niet. Ik zie meer mogelijkheden.

Mi: Mam, Je hoeft niet alles in het werk te stellen hoor. Het gaat goed met me. Ik voel jou. We “moeten”niet. We kunnen wel veel samen doen. Filmpjes maken, om te tonen hoe ik de dingen laat zien. Vertaler worden om beter begrip te hebben voor iedereen. Het zit in de kleine dingen. Gelukkig dat wij er ook zijn. De wereld zou anders behoorlijk saai zijn. Wij, mensen met Down, hebben meer(DNA). Draai het eens om. Wij hebben materiaal wat jullie niet hebben. Dat wij ons niet gedragen, zoals jullie, wil niet zeggen dat we dom zijn of dingen niet begrijpen De kunst is om elkaar te verstaan. De kunst van het denken. Waarom ik dingen herhaal? Omdat ik om hier te kunnen zijn soms “ankers”nodig heb. Door dit te vragen kan ik beter in jullie wereld stappen en er zijn. Als het nodig en de bedoeling is dan is er heel duidelijk contact.

Mariet herinnert zich dat Michael in het vorige gesprek heel duidelijk contact met haar maakte toen Joan aan hem vroeg of hij nog een keer naar Mariet wil. Michael keek direct recht in de ogen van Mariet en riep een volmondig ‘Ja’. Een gefocuste reactie die opviel omdat Michael eerder niet veel oogcontact op een dergelijk directe vraag liet zien.

Mi: het gaat om het destructureren van de maatschappij.

Ma: Dat is wel heel hoogdravend.

Mi: Dat lijkt maar zo. Wat dacht je van de val van de banken.

Ma: Wat kan ik voor jou betekenen?

Mi: Door er voor mij te zijn en te tolken.

Ma: Concreet?

Mi: Mij en mijn moeder laten onderzoeken, hoe onze communicatie werkt en nog duidelijker kan worden. Wil je mama vragen wat haar droom is in het gesprek. Stel je voor over 5 jaar. Hoe ziet je leven er dan uit? Wat zou je willen?

Ma: Wat vind je hiervan? Geldt dit ook zo voor jou? Wat is jouw droom?

Mi: Dat alle mensen en dieren gelijk zijn.

Ma: Is dat mijn eigen wens?

Mi: Nee, dat is de link tussen ons. Daarom ben ik bij jou. Jij geeft om dieren en mensen. Het onbevooroordeeld nemen van iemand zoals hij is en dit bewust kunnen maken bij anderen o.a. zodat anderen nieuwe beelden kunnen maken en eigen stukken kunnen loslaten. Ik kan mensen helpen om hun bevooroordeelde stukken los te laten door te laten zien wat ze doen.

Bijvoorbeeld:

• Wat zie je werkelijk?

• Zet eens een andere bril op, wat zie je dan?

Ik kan laten zien hoe de wereld er ook uit kan zien door:

- lichaamstaal/gedrag te spiegelen

- telepathisch beelden/gevoel te laten zien aan anderen. Hoe de werkelijkheid er ook uit kan zien.

“KIJK EENS DOOR DE OGEN VAN MICHAEL”

In het gesprek dat volgde bij Mariët thuis, liet Michael heel duidelijk met zijn gedrag aan ons zien, dat het geen wishful thinking was, maar dat hij heel bewust was van het bovengenoemde contact. Hij pakte bijvoorbeeld van een stapel drie inzichtkaarten. Mensen, die wel eens een cursus gevolgde hebben op het gebied van intuïtieve ontwikkeling kennen waarschijnlijk het fenomeen, dat elke afbeelding of tekst een bepaalde energie met zich meedraagt, die te voelen is. Michael deed dit met een gemak, die bijna op het nonchalante af was. In de drie kaarten, die hij trok, zat voor ieder van ons een boodschap. Het gaf duidelijk aan dat hij bewust was met welke vraagstukken wij in het leven bezig waren. De kaart, die hij voor zichzelf nam, was een afbeelding van een walvis. Als beschrijving werd o.a. gegeven dat de walvis in zijn DNA ??!! de geschiedenis van de wereld met zich meedraagt. Als je een goede theoretische onderbouwing wil lezen. In het boek van Jill Bolte Taylor – onverwacht inzicht – wordt op een heldere manier beschreven wat het verschil is van de werking tussen de linker- en rechterhersenhelft en het verschil in beleving. Jill is een neurologe, die in 1996 een hersenbloeding in haar linkerhersenhelft krijgt. Bij Michael is het analytisch- en het spraakvermogen slecht ontwikkeld. Beiden zijn activiteiten, die uit de linkerhersenhelft komen. Hierdoor maakt hij (waarschijnlijk) voornamelijk gebruik van zijn rechterhelft, het gedeelte waar de emoties en verbindingen zitten. Dat hier heel veel wijsheid zit, komt wel uit het bovenstaande gesprek naar voren.